her güne uyanırken bir önceki gecenin ağırlığı çöküyor kalbime. Uyanmak için zorlamıyorum kendimi, uyuyamıyorum çünkü. Basit bir kelime ile zor bir problem arasında zorlanıyorum 1 soruya verilen 1 dakikanın içinde. Hergün aynı çözüme uyanıyorum, her gün aynı sorunla uyuyorum.
"...Kol düğmelerimin birleşme saati"
Bilmek istediğim bir sorunu bilmemezlik. Yazmak öyle zormuş ki; yazmadıkça okuyamadığımı farkettim. Bahsi geçen o hikayedeki, romantizmini kaybetmiş 35 yaşlarındaki uzun saçlı adamı ben oynadım bu rüyamda da. Bir oraya bir buraya; koşturup durdum tüm rüyamda. Başka sokaklardan aynı caddelere çıktım. Başka başka sorunlardan hep aynı gereçeğe; yalnızlık!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment